TheReview: In vreemde handen
Eindeloze herhaling van clichés
21-10-2009 - In oktober 2009 verscheen de thriller 'In vreemde handen' van schrijfster 'Corine Hartman'. TheAgenda kreeg het boek op Manuscripta (Opening van het boekenseizoen) en besloot het te gaan lezen.
In de eerste thriller van Corine Hartman, In vreemde handen, worden de ‘Italiaanse droom’, een jeugdtrauma en de daden van een seriemoordenaar met elkaar verweven.
De lang gekoesterde droom van een jong stel kan worden vervuld wanneer Diana en Robbert de Witt een enorme geldsom winnen bij een televisiequiz. Met het geld kunnen ze samen met hun dochter Lieke een hotel opstarten in Toscane. Ondanks de vervulling van deze grote wens wordt al meteen duidelijk dat Diana ergens mee zit. En het grillige gedrag van haar in gothic kleding gehulde dochter maakt de sfeer er niet beter op.
Maar een droom is er natuurlijk om vervuld te worden. Het gezinnetje vertrekt naar Toscane en gaat daar aan de slag met een prachthuis. Manlief heeft de tijd van zijn leven, Lieke werpt haar zwarte masker af en Diana? Die blijft tobben. Voor de lezer is het al lang duidelijk dat dit iets met haar niet al te gelukkige jeugd te maken heeft.
De ellende wordt voor Diana nog erger wanneer ze gehoor krijgt van een seriemoordenaar die Italië doet huiveren. Diana speurt iedere dag koortsachtig de kranten af naar nieuws over zijn daden. Robbert wordt hier op zijn beurt weer humeurig van. De spanning wordt ondertussen verder opgebouwd door middel van intermezzo’s waarin de moordenaar aan het woord is. Hij blijkt dichterbij dan de kranten en ook Robbert vermoeden…
In vreemde handen is een echte pageturner, de letterlijke betekenis van het woord werd door mij twee dagen lang uitgevoerd. Maar in dit geval is de aanduiding pageturner niet positief. De thriller van Hartman is spannend, dat kan ik niet ontkennen. Maar het was een ergerlijk soort spanning die mij verder liet lezen. Ergernis betreffende Diana. Ik kon me totaal niet identificeren met deze stressvolle, zichzelf steeds verder in de ellende stortende hoofdpersoon.
Het moge duidelijk zijn dat Diana in haar jeugd slachtoffer was van iets verschrikkelijks. Dit wordt echter in het boek zó duidelijk gemaakt dat het bij mij eerder irritatie ten opzichte van dan medelijden met deze jonge vrouw opwekte.
De Italiaanse droom in al haar pracht en praal valt in duigen…kennen we dat niet ergens van? Een paar tipjes van de sluier: televisie, wedstrijd, toeristen. De seriemoordenaar in deze thriller is het cliché der clichés: een autist, geobsedeerd door Leonardo da Vinci, bij wie de ziekte is doorgeslagen naar gekte. Maar diep in zijn hart is het een goede jongen. En dan Lieke. Het ligt voor de hand dat deze tegendraadse, afschrikwekkende puber achter haar masker van zwarte schmink een ontzettend lief en ook nog knap meisje is. Tot slot vervult Robbert de rol van domme goedzak die niets doorheeft. Oftewel: meneer begrijpt zijn vrouw niet. Heerlijk voor de gefrustreerde huisvrouw die haar tijd niet beter kan besteden dan afgeven op haar man.
Een cliché op zijn tijd kan geen kwaad, twee ook niet, maar in dit boek kwamen er meer voor dan ik hierboven heb beschreven. De hoofdpersonen werden hierdoor rolmodellen. Het verhaal werd een standaardthriller. En de herhalende schrijfstijl maakte dit alles niet spannender, maar juist ergerlijker en ongeloofwaardiger.
Door Lotte Gerestein
Zie ook:
Artikel(en)
» TheReview: Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt!
» TheReview: Caesarion
» TheReview: Ivo Victoria
» Literaire evenementen 2009
» TheReview: Nick Cave: De dood van Bunny Munro
Person(en)
» Corine Hartman
Groep(en)
» Karakter Uitgevers
Werk(en) - Artefacts
» In vreemde handen
< Nieuwsoverzicht
|
1. NOFX: TheReview
NOFX speelde na 5 jaar eindelijk weer eens in Nederland. Hun nieuwste live album heet 'They've Actually Gotten Worse Live'. Die titel bleek gisteravond in de Melkweg niet terecht.
|
|
|
|
|
hot events
Hebt u een vraag of een bericht voor ons?