Matthäus Passion

De Matthäus Passion is één van de bekendste composities van Johann Sebastian Bach. De Matthäus Passion vertelt het lijdens- en sterfverhaal van Jezus volgens het Evangelie naar Mattheus. Bach schreef de Matthäus Passion in 1728 en werd in Leipzig op 11 april 1729 voor het eerst uitgevoerd in de Thomaskirche. De Matthäus Passion wordt doorgaans uitgevoerd in de passietijd.

De Matthäus Passion kent een vaste bezetting voor solisten die bepaalde rollen uit het evangelie voor hun rekening nemen. De Evangelist (tenor) zingt de letterlijke tekst van het Evangelie, Jezus Christus (bas), Pontius Pilatus (bas), Pontifex (bas), Ancilla (bas), de vrouw van Pontius Pilatus (sopraan), Judas (bas), Petrus (bas). Daarnaast zijn er nog enkele dienaressen en getuigen.
Buiten deze vaste bezetting zijn er vaak ook twee verschillende koren die de rollen van het volk, een groep soldaten en priesters vertolken.

De Matthäus Passion is helder van opbouw en volgt het evangelie van Mattheus nauwgezet. Nadat het openingskoor groots de passie inleidt, neemt de evangelist het verhaal over en lijdt ons muzikaal door het lijdens- en sterfverhaal van Jezus. De nadruk ligt op het verhaal en de muzikale begeleiding is minimaal. Het verhaal van de evangelist wordt onderbroken door recitatieven, aria’s en koralen. Met de bedoeling om meer inhoud op het verhaal te geven. De Matthäus Passion eindigt bij de dood van Jezus met een slotkoraal.

Doorgaans wordt er na de uitvoering van de Matthäus Passion niet geapplaudiseerd. Deze traditie is ontstaan in Amsterdam en heeft waarschijnlijk als oorsprong het religieuze karakter van het werk. Na een kerkdienst wordt er immers ook nooit geapplaudiseert. Deze traditie is echter steeds meer in verval aan het raken.